My Doradzamy
Ty Oszczędzasz

Nie ma takiej możliwości, są one jednakowe dla każdego odbiorcy. Uwarunkowane są przez Urząd Regulacji Energetyki (URE). Operator Systemu Dystrybucyjnego nie może stosować praktyk dyskryminujących w stosunku do odbiorców, którzy chcąc zmniejszyć koszty energii zmieniają dostawcę energii elektrycznej/gazu.

Zmieniając sprzedawcę energii elektrycznej przedsiębiorcy średnio zmniejszają koszty zakupu energii elektrycznej o ok 20 – 25 % w stosunku do cen standardowych z umowy kompleksowej. Klienci rozliczani na podstawie umowy rezerwowej oszczędzają nawet 45%. Po zmianie dostawcy gazu oszczędności oscylują na poziomie ok 20 %. Uzależnione jest to od sektora działalności przedsiębiorcy. Oszczędności wygenerować można również poprzez optymalizację parametrów dystrybucyjnych dzięki zniwelowaniu energii biernej indukcyjnej i pojemnościowej, optymalne dobranie mocy i taryfy. Dostawcy energii często zapewniają klientowi dostęp do opiekuna, który nieodpłatnie zajmuje się doradztwem i realizuje wszelkie formalności w zakresie sprzedaży oraz dystrybucji energii elektrycznej oraz gazu, dlatego klient zyskuje również czas.

Od 1 lipca 2007 roku został uwolniony rynek energetyczny. Zmianę sprzedawcy może przeprowadzić każdy odbiorca klient przyłączony do sieci, który ma zawartą umowę z Operatorem Systemu Dystrybucyjnego (OSD), czyli każdy kto jest odbiorcą energii elektrycznej lub gazu ziemnego.

Wszystkie formalności związane z procesem zmiany sprzedawcy leżą po stronie nowego dostawcy energii i/lub gazu ziemnego. Po podpisaniu umowy z klientem zgłasza na podstawie pełnomocnictwa do Operatora Systemu Dystrybucyjnego zmianę sprzedawcy. W dniu, w którym nowy dostawca rozpoczyna sprzedaż energii następuje odczyt u odbiorcy z licznikiem zdalnym, a u pozostałych odbiorców do 5 dni roboczych, po czym przekazuje dane nowemu sprzedawcy. Jest to podstawa do wykonania rozliczenia końcowego.

Zmiana sprzedawcy zarówno energii elektrycznej jak i gazu są całkowicie bezpłatne. Podczas trwania umowy z wybranym dostawcą, odbiorca rozliczany jest za dystrybucję na identycznych warunkach jak odbiorcy, którzy nigdy wcześniej nie zmieniali sprzedawcy. Jest to uregulowane prawnie i obejmuje to kontrolą Urząd Regulacji Energetyki (URE). Operator Systemu Dystrybucyjnego nie może stosować praktyk dyskryminujących na odbiorcy.

Odbiorca zmieniając sprzedawcę prądu rozliczany będzie za energię czynną u wybranego sprzedawcy na podstawie rzeczywistych odczytów, realizowanych przez lokalnego dystrybutora (OSD), który z kolei rozlicza opłaty przesyłowe. Odbiorcy po zmianie sprzedawcy będą zatem otrzymywać jedną fakturę za sprzedaż energii a drugą za dystrybucję. Klienci odbierający gaz ziemny będą fakturowani tylko i wyłącznie przez wybranego dostawcę, który z kolei rozlicza się za usługi dystrybucji z Polską Spółką Gazownictwa (PSG).

Zmiana sprzedawcy przebiega niezauważalnie. Nie ma takiej możliwości aby podczas zmiany sprzedawcy wystąpiła choćby najmniejsza przerwa w dostawie prądu lub gazu. Operator Systemu Dystrybucyjnego (OSD) jest w dalszym ciągu odpowiedzialny za ciągłość dostaw energii oraz jakość świadczonej usługi. Jakiekolwiek przerwy w dostawie prądu lub gazu u odbiorcy zmieniającego sprzedawcę świadczyłoby o jego dyskryminacji.

Nie, zarówno licznik jak i cała infrastruktura energetyczna pozostaje bez zmian. Zmieni się jedynie przedsiębiorca bilansujący zakup energii lub gazu.

Sprzedawca energii odpowiedzialny jest za bilansowanie odbiorcy na podstawie odczytów dokonywanych jak do tej pory przez Operatora Systemu Dystrybucyjnego.

Wszelkie awarie sieci przed jak i po zmianie sprzedawcy realizowane są przez Operatora Systemu Dystrybucyjnego (OSD). W sytuacji awarii należy się kontaktować z pogotowiem energetycznym pod nr 991. U odbiorców gazowych awarie należy zgłaszać tak jak do tej pory pod nr 992.

Dystrybutor to przedsiębiorstwo będące właścicielem linii przesyłowych wysokiego, średniego i niskiego napięcia, którego zadaniem jest dostarczanie energii elektrycznej do odbiorców. Spośród ponad 300 zarejestrowanych dystrybutorów w Polsce 5 największych to: PGE Dystrybucja S.A., Tauron Dystrybucja S.A., Energa Operator S.A., Enea Operator Sp. z o.o. i Innogy Stoen Operator Sp. z o.o. Operator Systemu Dystrybucyjnego (OSD) odpowiedzialny jest przede wszystkim za utrzymanie infrastruktury elektroenergetycznej i stan techniczny sieci tak, aby zachowana była płynność dostaw energii elektrycznej i gazu ziemnego. Udostępnia dane pomiarowe wybranemu przez klienta dostawcy oraz usuwa awarie, przeprowadza konserwacje i remonty sieci. Odpowiada również za racjonalne dysponowanie mocą na danym obszarze dystrybucyjnym oraz zarządzanie przepływem energii elektrycznej w sieci. Zapewnia bezpieczeństwo działania całego Umożliwia układu dystrybucyjnego. Rozbudowuje także infrastrukturę zasilania dla nowych odbiorców. Na podstawie Generalnej Umowy Dystrybucyjnej umożliwia również realizację sprzedaży energii wszystkim dostawcom, którzy posiadają koncesję na obrót energią.

Nie. Wszystkie formalności związane z procesem zmiany sprzedawcy leżą po stronie nowego dostawcy energii elektrycznej i/lub gazu ziemnego. Po podpisaniu umowy nowy sprzedawca wypowiada w imieniu odbiorcy dotychczasową umowę, zawiera umowę dystrybucyjną z lokalnym dystrybutorem. Następnie informuje Operatora Systemu Dystrybucyjnego (OSD) o zawarciu nowej umowy sprzedaży energii elektrycznej oraz dokonuje rozliczenia końcowego z dotychczasowym sprzedawcą.

Odbiorca decyduje na jaki okres chce zawrzeć umowę z wybranym sprzedawcą energii elektrycznej i/lub gazu ziemnego. Dostawcy mają możliwość zabezpieczenia stawek nawet do końca 2025 roku. Dłuższa umowa zabezpiecza stawki za megawatogodzinę energii elektrycznej i gazu ziemnego odbiorcy na większy okres czasu.

8 grudnia 2017 roku Sejm przyjął ustawę o rynku mocy na podstawie której od 1 stycznia 2021 roku pobierana jest od odbiorców przyłączonych do sieci elektroenergetycznej opłata mocowa. Środki finansowe z tego tytułu pozwalają na utrzymanie rezerw mocy systemu elektroenergetycznego szczególnie w okresach zwiększonego zapotrzebowania na energię elektryczną. Ma również na celu zgromadzenie środków na wypłatę wynagrodzenia dla przedsiębiorstw będących w gotowości znacznego obniżenia pobieranej mocy w czasie zagrożenia, będącego wynikiem dużego zapotrzebowania na energię elektryczną. Opłata mocowa pozwoli również na budowę nowych a także utrzymanie i modernizację istniejących elektrowni. Odbiorcy w gospodarstwach domowych od 1 stycznia 2021 roku obciążeni będą opłatą mocową w wysokości: – zużycie mniejsze niż 500 kWh rocznie – 1,87 zł netto miesięcznie, – zużycie 500 kWh – 1200 kWh rocznie – 4,48 zł netto miesięcznie, – zużycie 500 kWh – 1200 kWh rocznie – 4,48 zł netto miesięcznie, – zużycie 1200 kWh – 2800 kWh rocznie – 7,47 zł netto miesięcznie, – zużycie powyżej 2800 kWh rocznie – 10,46 zł / netto miesięcznie. U odbiorców biznesowych stawka opłaty mocowej to 76,20 zł (netto) za każdą zużytą megawatogodzinę czyli 0,0762 netto zł za 1 kWh w dni robocze w godzinach od 7.00 do 22.00 czyli w czasie szczytowego zapotrzebowania u odbiorców posiadających licznik z odczytem zdalnym, który ma możliwość dokładnego rejestowania poboru mocy o każdej porze. U przedsiębiorców nieposiadających takiego odczytu, będzie on realizowany zgodnie z dotychczasowymi zasadami. Przez Operatora Systemu Dystrybucyjnego. Wartość pobranej energii zostanie obliczona na podstawie różnicy między odczytem bieżącym a poprzednim. Aby wyznaczyć ilość energii pobranej w godzinach szczytowych w dniach roboczych standardowy profil zużycia dedykowany dla grupy taryfowej z której korzysta odbiorca. Na fakturze wyszczególniona jest opłata mocowa tylko i wyłącznie z godzin szczytowych w dniach roboczych. Opłata mocowa nie jest pobierana w soboty i niedziele oraz dni ustawowo wolne od pracy. Tak więc firma, która zużywa rocznie 30 MWh zapłaci więcej za energię elektryczną o 2286,00 zł netto w skali całego roku. Firmy posiadające odnawialne źródła energii, np. instalację fotowoltaiczną redukują opłatę mocową o ilość wyprodukowanej z niej energii elektrycznej i płacą wówczas jedynie za jej pobór z sieci, nawet jeśli korzystają z „magazynu energii”.

Każdy odbiorca ma prawo zmienić dostawcę prądu, natomiast nie ma możliwości zmiany lokalnego Operatora Systemu Dystrybucyjnego. Wiązałoby się to ze zmianą całej infrastruktury elektroenergetycznej co wiązałoby się z olbrzymim kosztem a finalnie nie przyniosłoby to żadnych korzyści odbiorcy.

Zmiana grupy taryfowej jest możliwa w dowolnym momencie, niezależnie od tego z którym sprzedawcą energii elektrycznej i/lub gazu ziemnego odbiorca ma podpisaną umowę. Po dokładnej analizie profilu zużycia oraz zbadaniu potrzeb odbiorcy dobranie odpowiedniej taryfy często generuje znaczne oszczędności. W tym celu warto wykonać raz w roku szczegółowy audyt energetyczny, oparty o analizę zużycia z ostatniego roku.

Odbiorca niezależnie od posiadanej taryfy może zmienić dostawcę energii elektrycznej i/lub gazu ziemnego. Sprzedawcy energetyczni i gazowi obsługują wszystkie dostępne taryfy. Najważniejsze taryfy energetyczne to: – G11: spotykana najczęściej w gospodarstwach domowych a także w Spółdzielniach i Wspólnotach Mieszkaniowych. Pobór mocy nie może przekraczać 40 kW. Jest taryfą jednostrefową czyli przez całą dobę obowiązuje jedna stawka za usługi dystrybucji oraz sprzedaży energii elektrycznej, – G12: taryfa dwustrefowa, obowiązują w niej dwie stawki za energię elektryczną i dystrybucję – dzienna i nocna. Maksymalna moc poboru to również 40 kW. Również spotyka się ją głównie w gospodarstwach domowych oraz czasem w Spółdzielniach i Wspólnotach Mieszkaniowych. Jest najlepszym wyborem dla odbiorców indywidualnych, którzy korzystają z ogrzewania energią elektryczną. Godziny obowiązywania stref czasowych to – wyższa (dzienna): 6:00 – 13:00 i 15:00 – 22:00 oraz tańsza: 13:00 – 15:00 i 22:00 – 6:00. Bardzo podobna jest również taryfa G12W – tzw. weekendowa, różni się jedynie godzinami obowiązywania stref: droższa (szczytowa) – 6:00 – 13:00 i 15:00 – 22:00 oraz tańsza (pozaszczytowa) – 13:00 – 15:00 i 22:00 – 6:00 jak również soboty, niedziele i wszystkie dni ustawowo wolne od pracy. Najlepiej sprawdza się w domkach letniskowych, – C11: jedna z najpopularniejszych taryf wśród małych i średnich firm. Charakteryzuje się zakresem poboru mocy do 40 kW oraz stałą ceną energii elektrycznej przez całą dobę. Każdy symbol taryfy ma określone parametry i tak C11 należy interpretować następująco: – „C” – taryfa przeznaczona dla małych i średnich przedsiębiorstw, – Pierwsza cyfra „1” – informuje o tym, że maksymalna możliwa moc poboru to 40 kW, – Druga cyfra „1” – C11 oznacza, że taryfa jest jednostrefowa, czyli przez całą dobę przez 7 dni w tygodniu obowiązuje jedna stawka za sprzedaż i dystrybucję energii elektrycznej. Jest racjonalnym wyborem w drobnych usługach. – C12a – różni się od taryfy C11 jedynie tym, że dzieli się na dwie strefy czasowe w ciągu dnia: szczyt (droższa stawka) i pozaszczyt (tańsza stawka). Strefy czasowe w taryfie C12a mogą się nieco różnić w zależności od Operatora Systemu Dystrybucyjnego na terenie którego znajduje się odbiorca. W Tauron Dystrybucja S.A jak i u większości OSD w okresie zimowym, czyli od 1 października do 31 marca stawka szczytowa rozliczana jest od 8:00 do 11:00 oraz od 17:00 do 21:00, natomiast w sezonie letnim czyli od 1 kwietnia do 31 września od 8:00 do 11:00 oraz od 20:00 do 21:00. Stawka pozaszczytowa w sezonie zimowym rozliczana jest od 11:00 do 17:00 oraz od 21:00 do 8:00, natomiast w sezonie letnim od 8:00 do 11:00 oraz od 11:00 do 20:00. Tak więc przedsiębiorcy, którzy racjonalnie wykorzystują taryfę C12a poprzez zaplanowanie większego zużycia w godzinach pozaszczytowych są w stanie osiągnąć niskie koszty opłat dystrybucyjnych oraz zakupu energii elektrycznej. Taryfa ta ma świetne zastosowanie w sklepach, gastronomii, pubach i pensjonatach. Maksymalny pobór mocy to również tak jak w przypadku C11 to 40 kW. – C12b – również taryfa dwustrefowa, gdzie wszystkie parametry są identyczne w stosunku do C12a, różni się jedynie godzinami obowiązywania stref – dzienna i nocna. Przez 12 miesięcy w roku rozliczana jest w godzinach: strefa dzienna od 7:00 do 13:00 oraz od 16:00 do 22:00, natomiast nocna od 22:00 do 7:00 oraz od 13:00 do 16:00. Najlepiej sprawdza się w firmach w dużej mierze pracujących w nocy, np. w piekarniach. – C21 – taryfa jednostrefowa dla odbiorców, którzy potrzebują więcej niż 40 kW mocy. Jest idealnym rozwiązaniem dla firm, które nie mają możliwości zaplanowania większego poboru energii elektrycznej w godzinach pozaszczytowych. – C22a – ostatnia cyfra oznacza taryfę dwustrefową, dzieli się na szczyt i pozaszczyt następująco: • styczeń, luty, listopad, grudzień: stawka szczytowa od 8:00 do 11:00 oraz od 16:00 do 21:00, stawka pozaszczytowa od 11:00 do 16:00 oraz od 21:00 do 8:00. • marzec, październik: stawka szczytowa od 8:00 do 11:00 oraz od 18:00 do 21:00, stawka pozaszczytowa od 11:00 do 18:00 oraz od 21:00 do 8:00. • kwiecień, wrzesień: stawka szczytowa od 8:00 do 11:00 oraz od 19:00 do 21:00, stawka pozaszczytowa od 11:00 do 19:00 oraz od 21:00 do 8:00. • maj, czerwiec, lipiec, sierpień: stawka szczytowa od 8:00 do 11:00 oraz od 20:00 do 21:00, stawka pozaszczytowa od 11:00 do 20:00 oraz od 21:00 do 8:00. Ma zastosowanie w hotelach, firmach produkcyjnych, i biurowcach. – C22b – różni się w stosunku do taryfy C22a godzinami obowiązujących stref: dzienna od 6:00 do 21:00 oraz nocna od 21:00 do 6:00. Nie jest ona uzależniona od pór roku. Wykorzystują ją przedsiębiorstwa generująca większe zużycie w nocy, np. duże piekarnie. – B21 – symbol „B” w oznaczeniu taryfy informuje o podłączeniu do sieci elektroenergetyczej o średnim napięciu, cyfra „2” oznacza moc przyłączeniową wyższą niż 40 kW a „1” – obowiązywanie jednej strefy w ciągu całej doby. Wyróżnia się jeszcze taryfę B11, znacznie rzadziej spotykana w której ograniczeniem jest maksymalna moc na poziomie 40 kW. Odbiorcy korzystający z taryf z grupy „B” to średnie i duże przedsiębiorstwa, które posiadają własną stację transformatorową. Z uwagi na ich wysokie zużycie energii mają największe możliwości negocjacji cen zakupu. Korzystają z niej głównie firmy, którym trudno jest zaplanować wysokość poboru, ponieważ mają zróżnicowane zużycie energii elektrycznej w ciągu doby. Odbiorcy taryfy z grupy „B” chcąc zmienić sprzedawcę prądu powinni sprawdzić wcześniej czy posiadają dostosowany układ pomiarowy do zmiany sprzedawcy. – B22 – różni się od B21 tym, że dzieli dobę na godziny szczytowe i pozaszczytowe. Godziny obowiązywania stref przedstawiają się identycznie jak w taryfie C22a. – B23 – taryfa wykorzystywana przede wszystkim przez firmy produkcyjne. Dzięki temu, że podzielona jest na trzy strefy w ciągu doby: szczyt przedpołudniowy, szczyt popołudniowy oraz reszta doby, przedsiębiorstwa są w stanie zaplanować produkcję tak, by przesunąć największe zapotrzebowanie na energię elektryczną w strefy godzinowe gdzie prąd jest najtańszy. Godziny obowiązywania stref czasowych w taryfie B23 wygląda następująco: • szczyt przedpołudniowy: 7:00 do 13:00 • szczyt popołudniowy latem: od 1 kwietnia do 30 września od 19:00 do 22:00, zimą od 1 października do 31 marca – 16:00 do 21:00 • pozostałe godziny doby: od 1 kwietnia do 30 września od 13:00 do 19:00 oraz od 22:00 do 7:00, zimą od 1 października do 31 marca od 13:00 do 16:00 oraz od 21:00 do 7:00.